Το μέλι της Μάνης

Το μέλι της Μάνης, συγκεντρώνει τις ευωδιές των αρωματικών βοτάνων και φυτών της περιοχής. Διακρίνεται σε τρείς κατηγορίες: το θυμαρίσιο, το ανθέων και το φασκόμηλο. Το θυμαρίσιο χαρακτηρίζεται για το πλούσιο και γεμάτο άρωμα του. Το ανθέων ή μαίτικο, όπως λέγεται στη Μάνη, συγκεντρώνει τα αρώματα των λουλουδιών που του χαρίζει μια εξαιρετική γεύση, και τέλος το μέλι φασκόμηλου είναι το πιο πικάντικο από όλα τα μέλια της Ελληνικής γης και έχει και μια ιδιαίτερα γλυκιά πικράδα.

Η πλούσια χλωρίδα της Μάνης, που χαρακτηρίζεται από ποικιλία αυτοφυών αρωματικών και άλλων φυτών συνέβαλε στην καλή ποιότητα του προϊόντος. Αγριολούλουδα και βότανα όπως η ρίγανη, το φασκόμηλο και κυρίως το θυμάρι προσδίδουν στο μανιάτικο μέλι μοναδικό άρωμα και κεχριμπαρένιο χρώμα.

Δεδομένου ότι η βασική τροφή των μελισσών είναι η γύρη, η περιοχή της Βόρειας κυρίως Μάνης ευνόησε την ενασχόληση των ντόπιων με τη μελισσοκομία. Το καλό κλίμα της Μάνης διευκολύνει (διαχρονικά) την ανθοφορία των λουλουδιών προσφέροντας απλόχερα μεγάλες ποσότητες γύρης. Στις αρχές του 19ου αιώνα φαίνεται πως οι Μανιάτες παρήγαγαν μέλι σε τέτοιες ποσότητες, που είχαν τη δυνατότητα να εμπορεύονται το προϊόν εντός και εκτός Ελλάδος.

Το μέλι της Μάνης, τα παλιά χρόνια, φορολογούνταν. Οι παραγωγοί του Πασσαβά απέδιδαν το λεγόμενο φόρο κυψελών στους Ενετούς κατακτητές και αργότερα μελισσιάτικο στους Τούρκους.

Δοκιμάστε οπωσδήποτε τα παραδοσιακά γλυκά Μάνης, δίπλες και παστέλι με εξαιρετικά αρώματα!

Γνωρίζετε ότι …

Πολεμικά Μελίσσια – Η ιστορική περιοχή της Μάνης, είναι γνωστή για τους Πύργους της, πολλοί από τους οποίους στέκουν ακόμη. Χτισμένοι με υλικά από το περιβάλλον της περιοχής, είναι απόλυτα εναρμονισμένοι με το τοπίο. Οι Πύργοι της Μάνης θεωρείται ότι υπήρχαν ήδη από τους Βυζαντινούς χρόνους.

Οι Πύργοι χρησιμοποιούνταν και ως κατοικίες και χτίζονταν με αυτή την αρχιτεκτονική ώστε να αντιμετωπίζουν οι κάτοικοι της περιοχής τους εκάστοτε εισβολείς. Σε κάποιες περιπτώσεις το ύψος του Πύργου έφτανε ακόμα και τα 20 μέτρα. Το ύψος ήταν συνυφασμένο με την κοινωνική θέση των ιδιοκτητών.

Οι Μανιάτες κατάφεραν να μετατρέψουν τους πύργους τους σε οχυρά. Μικρά παράθυρα, τουφεκότρυπες, ζεματίστρες, κυλινδρικές πέτρες που χρησιμοποιούνταν για πόρτα, τους εξασφάλιζαν την άμυνά τους.

Οι κάτοικοι επινόησαν και εκμεταλλεύτηκαν κάθε σπιθαμή των πύργων τους. Όταν οι πύργοι είχαν υποδοχές τοποθετούσαν εκεί τις πήλινες κυψέλες τους. Οι κυψέλες εξασφάλιζαν σε περίοδο ειρήνης το μέλι, για την κάλυψη των διατροφικών τους αναγκών. Ενώ σε περίοδο πολέμου ή αναταραχής εξασφάλιζε ένα πολύτιμο σύμμαχο που τίθενται εναντίον του εχθρού. Οι πήλινες κυψέλες αφαιρούνταν και εκσφενδονίζονταν από τον πύργο με αποτέλεσμα οι πολιορκητές να έχουν να αντιμετωπίσουν τα τσιμπήματα από την επίθεση των εντόμων, τα οποία πολλές φορές ήταν θανατηφόρα, σε συνδυασμό με τα χτυπήματα από τις κυψέλες.

Με τον όρο πολεμικά μελίσσια, εννοούμε τις μέλισσες που χρησιμοποιούνταν ως μέσο επίθεσης.
Στην αρχαιότητα, ήδη από τη νεολιθική εποχή και την εποχή της Παλαιάς Διαθήκης απαντώνται αναφορές για πολεμικές επιθέσεις με ιοβόλα έντομα. Πιο συγκεκριμένα, πρόκειται για ένα είδος βιολογικού αμυντικού πολέμου, στον οποίο οι μαχόμενοι χρησιμοποιούσαν τις φυσικές δυνάμεις των ζώων, εν προκειμένω των μελισσών, για να αμυνθούν κατά του εχθρού.

Μία τέτοια τακτική ήταν η χρήση πολεμικών μελισσιών η οποία είχε σαν αποτέλεσμα, όχι τόσο την άμεση εξόντωση του εχθρού αλλά είχε κυρίως ψυχολογικές επιπτώσεις, μεγιστοποιούσε τα δεινά του, τον αιφνιδίαζε και έκαμπτε το ηθικό του.

Η τακτική εξελίχθηκε το Μεσαίωνα, οπότε εκσφενδόνιζαν κυψέλες στο αντίπαλο στρατόπεδο με τη χρήση μηχανών εκτόξευσης, τεχνική η οποία είχε πάρει διαστάσεις θρύλου.

Το μέλι λειτουργεί ως ένα ισχυρό φυσικό αντισηπτικό.

Συνδυάστε το μέλι με το χυμό ενός λεμονιού και πιείτε το για να απαλλαγείτε από τον επίμονο βήχα.

Το μέλι είναι πηγή υψηλής διατροφικής αξίας. Πέρα από τα ζάχαρα που εμπεριέχει, βοηθά και στην απορρόφηση ασβεστίου ενώ γενικότερα διευκολύνει και στην απορρόφηση των ενεργών συστατικών του οργανισμού.