Α14 - Η ιστορία μιας πόλης

Στα τέλη του 19ου-αρχές 20ού αιώνα, το Γύθειο θα εμφανίσει μια ανάπτυξη, την οποία οφείλει κατά βάση στο ρόλο του ως διαμετακομιστικού εμπορικού κέντρου. Τα έργα που θα γίνουν αυτήν την εποχή θα αλλάξουν την όψη της πόλης, η οποία θα προσλάβει έναν αστικό χαρακτήρα. μάρτυρες αυτής της μεταβολής στέκουν τα νεοκλασικά αρχοντικά, τα οποία θα αρχίσουν να χτίζονται κατά μήκος της παραλιακής οδού ήδη από το 1875. Μεταξύ αυτών συγκαταλέγονται και δημόσια κτίρια, όπως το Δημαρχείο, το εμπορικό επιμελητήριο και το Παλαιό Παρθεναγωγείο. Στα τέλη του 19ου αιώνα, το Γύθειο είναι η έδρα της νομαρχίας, ενώ διαθέτει επίσης τελωνείο, αστυνομία, ειρηνοδικείο, υποκατάστημα της εθνικής τράπεζας, καθώς και αρκετά σχολεία πρωτοβάθμιας και μέσης εκπαίδευσης. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, η εκπαίδευση άρχισε να λαμβάνει καθολικό χαρακτήρα, καθώς αποτελούσε αναγκαίο εφόδιο για τους άντρες που επιθυμούσαν να εμπλακούν στις δραστηριότητες του τριτογενούς τομέα, αλλά και επιθυμητό προσόν για τις νέες κοπέλες. Δείγμα της τάσης αυτής αποτελεί το γεγονός ότι στις αρχές του 19ου αιώνα ο αριθμός των μαθητριών του Γυμνασίου της πόλης ήταν πενταπλάσιος σε σύγκριση με τον αντίστοιχο αριθμό των μαθητριών του Γυμνασίου της Σπάρτης. το Παρθεναγωγείο θα βρεθεί στο επίκεντρο αυτών των εξελίξεων, ενώ μεταπολεμικά θα εξακολουθήσει να επιτελεί τον εκπαιδευτικό του ρόλο, λειτουργώντας πλέον ως Β’ Δημοτικό σχολείο Γυθείου. Αντικείμενα που σχετίζονται με την εποχή της ακμής του Παρθεναγωγείου, αλλά και της ίδιας της πόλης, φθάνουν έως τις μέρες μας και εκτίθενται στους ανακαινισμένους πλέον χώρους του, από κοινού με αντικείμενα που παραπέμπουν σε δυο μορφωτικά συγγενείς χώρους, σε εκείνον της μουσικής (Φιλαρμονική Γυθείου) και σε εκείνον του τύπου.

Φωτογραφία: Γιάννης Βουρλίτης, “Εικονόβιβλος της Μάνης” Εκδόσεις Αδούλωτη Μάνη.